Το Μαίναλο, με τα κοντά 2000 μέτρα ύψος του είναι ένα από τα πιο μυστηριακά βουνά της Ελλάδας. Δεσπόζει στο κέντρο της Πελοποννήσου και διακρίνεται για το φυσικό του πλούτο και την ομορφιά του. Στις κατάφυτες πλαγιές του ο άνθρωπος από την αυγή του κόσμου έγινε θηρευτής, αρχιτέκτονας, μουσικός, έμαθε να ζει σε πολίσματα, ανακάλυψε τη γοητεία της τέχνης, την αρωγή της μαντικής και συναντήθηκε πρόσωπο με πρόσωπο με το Θεό.
Τα μονοπάτια που το διατρέχουν αυτό το όρος τα έχουν χαράξει οι αιώνες. Σε αυτά τα ίδια μονοπάτια που θα βρεθεί ο πεζοπόρος για να θαυμάσει τα φαράγγια και τις καταφυγές και τα απειράριθμα πουλιά, έχουν βαδίσει ο ίδιος ο Απόλλωνας, ο Πάνας κι ο Ασκληπιός. Κι έχουν βαδίσει οι μύστες του Διονύσου και οι παράφορες Μαινάδες, που για χάρη τους ονομάστηκε Μαίναλο. Τα κατοπτεύει η Άρτεμις και η Άρκτος και τα φυλάει η Θεοτόκος. Το φαράγγι του Λούσιου με τις μονές του και τα ιερά του, το διάσελο της Δημητσάνας, το μυστικό Αρκουδόρεμα, έχουν γίνει ένα με τους μύθους και τους θρύλους και την ιστορία της Αρκαδίας.
Ένας περίπατος φθινοπωρινός από τη Δαβιά στην Πιάνα και την Αλωνίσταινα, τη Βυτίνα, τη Στεμνίτσα και το Χρυσοβίτσι είναι μια πορεία μέσα στο χρόνο, στις απαρχές του κόσμου, στις μεσαιωνικές βαρονίες και τις εξεγερμένες πολιτείες. Μια βόλτα την άνοιξη από το Πυργάκι στην Ελάτη και τα Μαγούλιανα ίσαμε το Βαλτετσινίκο και τον Ράδο είναι είσοδος στα πιο κρυφά μονοπάτια του κόσμου.
Σε κάθε λόχμη αναπαύεται μια νύμφη, κάθε ρυάκι είναι αγίασμα. Και το τραγούδι των πουλιών είναι μια γλώσσα μυστική που μεταφέρει το αιώνιο μήνυμα της Αρκαδίας ίσια στην καρδιά μας.
